W  ramach świadczeń z zakresu otorynolaryngologii realizujemy kompleksowe usługi diagnostyczne, terapeutyczne i rehabilitacyjne. Obejmują one swym zakresem schorzenia uszu, nosa, gardła i krtani u dzieci oraz osób dorosłych.

Wykonujemy szczegółowe badania videoendoskopowe uszu, nosa, zatok i krtani.

Gabinet lekarski wyposażony jest w nowoczesny sprzęt diagnostyczny oraz różnego rodzaju środki lecznicze.

Nasza oferta obejmuje także leczenie wibroaerozolami schorzeń górnych dróg oddechowych, leczenie niedrożności trąbek słuchowych i chorób uszu w oparciu o inhalacje z nadciśnieniem (AMSA).

Oferta poradni otorynolaryngologicznej:

• diagnostyka i leczenie chorób otolaryngologicznych u dorosłych i dzieci,
• pełna diagnostyka narządu słuchu u dorosłych i dzieci – badania słuchu subiektywne i obiektywne (pozwalające m. in. na określenie progu słyszenia u osób niewspółpracujących – niemowlęta, małe dzieci, osoby upośledzone umysłowo),
• endoskopia uszu, nosa, nosogardła i krtani (videolaryngoskopia, nasofiberoskopia, videostroboskopia),
• leczenie zaburzeń słuchu u dzieci i dorosłych,
• diagnostyka i leczenie szumów usznych,
• kwalifikacja przedoperacyjna w chorobach uszu, nosa i zatok, krtani, migdałków,
• diagnostyka i leczenie zaburzeń słuchu u dzieci i dorosłych,
• monitorowanie  po zabiegach otochirurgicznych, rynochirurgicznych, operacjach migdałków i krtani,
• fizykoterapia w schorzeniach górnych dróg oddechowych oraz chorobach ucha, krtani.pełna procedura diagnostyki i wszczepienia implantu ślimakowego, implantu ucha środkowego, implantów na przewodnictwo kostne.

Diagnozujemy i leczymy choroby uszu (zapalne i niezapalne, wady wrodzone), zaburzenia słuchu (niedosłuch, szumy uszne, nadwrażliwość słuchową, zaburzenia centralnych procesów przetwarzania słuchowego) oraz zaburzenia równowagi.

Ponadto zajmujemy się diagnostyką, leczeniem i rehabilitacją zaburzeń głosu oraz mowy w różnych stanach patologicznych nosa, gardła i krtani (zapalnych oraz niezapalnych) oraz o obwodowym lub ośrodkowym podłożu (opóźniony rozwój mowy, wady wymowy, afazje dorosłych i dysfazje dziecięce, dysartrie).

Po przeprowadzeniu diagnostyki kwalifikujemy adekwatnie do występującego u danego pacjenta schorzenia do właściwego sposobu leczenia – zachowawczego, operacyjnego (uszu środkowych, operacji wszczepienia implantów słuchowych, zabiegów ryno- lub laryngochirurgicznych), protezowania słuchu, fizykoterapii, rehabilitacji narządu słuchu, mowy lub narządu równowagi.

Zajmujemy się diagnostyką i leczeniem zarówno dzieci – począwszy od okresu noworodkowego, jak i osób dorosłych, do wieku podeszłego włącznie.

Posiadamy kontrakt z NFZ na realizację świadczeń w zakresie audiologii i foniatrii.

Poradnia Logopedyczna oferuje szeroką pomoc skierowaną do pacjentów z różnymi typami zaburzeń:

• wady wymowy (pozbywanie się złych nawyków mownych, nauka prawidłowych schematów),
• niedosłuch (dzieci i dorośli z aparatami słuchowymi oraz po operacji wszczepienia implantu ślimakowego),
• opóźniony rozwój mowy (wyrównywanie opóźnień, stymulacja, pobudzanie),
• jąkanie, niepłynność mówienia (ćwiczenia startu, spowolnienie tempa i płynności mowy, ćwiczenia także z wykorzystaniem Cyfrowego Korektora Mowy),
• zaburzenia głosu (ćwiczenia emisji, dykcji i higieny głosu, poprawa estetyki mowy),
• zaburzenia mowy w następstwie neurologicznych schorzeń tj. afazja, dyzartria (programowanie języka, ćwiczenia sprawności aparatu mowy, masaże oralne).

Wizyty w poradni logopedycznej odbywają się odpłatnie oraz w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia.

Terapeuci specjalizują się ponadto w prowadzeniu terapii wspomagających treningi logopedyczne, m.in. terapii psychomotorycznej, emisji głosu mówionego.

1. Diagnozujemy (u dzieci) poziom umysłowy, sprawność analizatorów, osobowość, sferę emocjonalno – motoryczną.
2. Udzielamy pomocy psychologicznej dzieciom, młodzieży i dorosłym (także ich rodzinom) korzystającym z implantów ślimakowych, aparatów słuchowych, osobom z szumami usznymi.
3. Diagnozujemy i rehabilitujemy dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej (Test Obserwacji Klinicznej oraz Testy Południowokalifornijskie), mowy (jąkanie, opóźniony rozwój mowy, wady wymowy) i głosu (np. chrypki dziecięce będące rezultatem nadużywania głosu przez dziecko) oraz centralnym zaburzeniem słuchu, nadwrażliwością słuchową, zaburzeniami zachowania, koncentracji, uwagi (w tym uwagi słuchowej) , hyperaktywnością, specyficznymi trudnościami szkolnymi, dysleksją, wspomagamy walkę ze stresem.
4. Prowadzimy terapię Psychomotoryczną wg Procus i Block
5. Zajmujemy się terapią psychogennych zaburzeń słuchu i mowy.
6. Udzielamy porad z zakresu orientacji i aktywizacji zawodowej osób z niedosłuchem.
7. Wykonujemy badania przesiewowe słuchu, wzroku i mowy – Platformą Badań Zmysłów.
8. Określamy profil lateralizacji – w tym słuchowej oraz prowadzimy terapię ich zaburzeń.
9. Bierzemy udział w dopasowaniu systemu implantu ślimakowego – telerehabilitacja.

Oferujemy dobór, sprzedaż, korektę ustawień aparatów słuchowych renomowanych producentów, a także opiekę protetyczną przez cały okres użytkowania aparatu słuchowego.

Naszym celem jest zapewnienie osobom mającym problemy ze słuchem możliwości kompleksowej opieki: od konsultacji lekarskiej, poprzez odpowiednie badania diagnostyczne, aż po dobór aparatu słuchowego najlepiej spełniającego oczekiwania pacjenta. Nasi protetycy oferują Państwu rozwiązania dopasowane do ubytku słuchu (aparaty na przewodnictwo powietrzne lub kostne), indywidualnych potrzeb, stylu życia oraz możliwości finansowych.

Umowa z NFZ pozwala na dofinansowanie części kosztów ponoszonych przez pacjenta podczas zakupu aparatów słuchowych.

Polecamy również, do użytku codziennego – urządzenia wspomagające słyszenie. W naszej ofercie znajdą Państwo także systemy FM, generatory szumu szerokopasmowego oraz akcesoria do aparatów słuchowych i implantów m. in. baterie oraz wkładki przeciwwodne, przeciwhałasowe, klipsy do aparatów, zawieszki do procesorów i wiele innych. Nasz zespół stawia zawsze na profesjonalizm w dziedzinie audioprotetyki kierując się najnowocześniejszymi osiągnięciami naukowymi i technicznymi w tej dziedzinie.

W ZCSiM prowadzona jest rehabilitacja u dzieci i dorosłych, u których występują zaburzenia w zakresie narządów słuchu, głosu i mowy. Terapie mogą być prowadzone odpłatnie, jak również w ramach kontraktu z NFZ w tzw. Ośrodku Rehabilitacji Dziennej Słuchu i Mowy.

Odpłatnie prowadzone są m.in. terapie:

• w zakresie zaburzeń integracji sensorycznej (mgr Wioletta Szyca),
• treningów słuchowych w przypadku stwierdzenia ośrodkowych zaburzeń przetwarzania słuchowego (mgr Martyna Sztuk- Wrzeszcz),
• terapia psychomotoryczna (mgr Angelika Ziółkowska, mgr Karolina Kusiak),
• szumu usznego TRT (mgr Małgorzata Kelm),
• w zawrotach głowy (mgr Małgorzata Kelm),
• emisji głosu mówionego (mgr Renata Gniewosz),
• Vocastim (mgr Małgorzata Kelm).

REHABILITACJA SŁUCHU I MOWY w OŚRODKU REHABILITACJI DZIENNEJ w ramach kontraktu z NFZ

Leczenie w naszym ośrodku obejmuje kompleksową i wielospecjalistyczną opiekę diagnostyczno-terapeutyczną specjalistów:

• lekarzy audiologów i foniatrów,
• surdologopedów,
• surdopedagogów,
• psychologów,
• rehabilitantów.

Do rehabilitacji słuchu i mowy kwalifikują się pacjenci posiadający skierowanie od lekarza poradni specjalistycznych:

• otolaryngologicznej,
• otolaryngologii dziecięcej,
• audiologii i foniatrii.

Rehabilitacja słuchu i mowy w ośrodku dziennym obejmuje w szczególności:

• poradę wielospecjalistyczną (konsylium),
• świadczenia z zakresu diagnozy i terapii surdologopedycznej i logopedycznej,
• świadczenia z zakresu treningu słuchowego,
• świadczenia z zakresu usprawniania ruchowego i psychoruchowego,
• świadczenia z zakresu diagnozy i terapii psychologicznej.

Zajęcia są prowadzone indywidualnie lub w grupie (nie więcej niż 5 pacjentów na 1 terapeutę).

Wykonujemy specjalistyczne inhalacje górnych dróg oddechowych przeznaczone do leczenia schorzeń uszu, zatok i krtani – szczególnie przydatne w leczeniu schorzeń trąbek słuchowych, wysiękowych zapaleniach uszu, procesów zrostowych uszu środkowych, zapaleniu zatok oraz zapaleniach górnych dróg oddechowych.

Inhalacje wykonywane są:

• przy pomocy inhalatora otolaryngologicznego  AMSA (pneumatyczny inhalator  wytwarzający wibroaerozol oraz dodatkowe nadciśnienie pozwalające na podanie leku do ucha środkowego) – szczególnie pomocny w leczeniu dysfunkcji trąbki słuchowej (Eustachiusza) oraz wysiękowego zapalenia ucha środkowego,
• przy pomocy inhalatora ultradźwiękowego z opcją wytwarzania wibroaerozolu skutecznego w leczeniu zatok, gardła i krtani  lub klasycznego aerozolu przeznaczonego do leczenia środkowych i dolnych partii dróg oddechowych.

Czym jest Integracja sensoryczna?
jest procesem neurologicznym, który obejmuję: rejestrację, przewodzenie i opracowanie informacji zawartych w bodźcach sensorycznych, tak aby mogły być użyte w celowym działaniu. Stanowi podstawę prawidłowego funkcjonowania w zakresie między innymi: motoryki dużej i małej, postawy, koordynacji, równowagi, uwagi, relacji społecznych, emocji oraz mechanizmów uczenia się.

Cel terapii Integracji sensorycznej?
 terapia polega na rozwijaniu prawidłowego odbioru i analizy bodźców dostarczanych z otoczenia poprzez zmysły zewnętrzne (wzrok, słuch, dotyk, smak, węch)oraz płynące z własnego ciała poprzez zmysły wewnętrzne (równowagi i czucia głębokiego). Jest dla dziecka bardzo atrakcyjna, gdyż ma charakter „naukowej zabawy ruchowej”. Podczas tej zabawy dostarczane są dziecku takie bodźce, których najbardziej potrzebuje jego system nerwowy. Terapeuta SI przygotowuje dla każdego dziecka indywidualny program dostosowany do jego potrzeb z zachowaniem zasady stopniowania trudności. Sprzyja to utrzymaniu stałego zainteresowania dziecka i ciągłemu poprawianiu jego samooceny dzięki osiąganym sukcesom. To zaś motywuje dziecko do dalszego wysiłku. W trakcie terapii nie uczy się dzieci konkretnych umiejętności lecz poprawiając integrację sensoryczną wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tych umiejętności.

Terapia Integracji Sensoryczna jest stosowana u dzieci z:

• z trudnościami w uczeniu się,
• z problemami z koordynacją ruchową,
• ze wzmożoną aktywnością ruchową,
• z problemami z koncentracją uwagi,
• z problemami z równowagą,
• z trudnościami w kontaktach z rówieśnikami,
• z trudnościami w uczeniu się nowych umiejętności ruchowych,
• z opóźnionym rozwojem mowy,
• z kłopotami w nabywaniu umiejętności samoobsługowych,
• zbyt dużą lub zbyt małą wrażliwością na określone bodźce dotykowe, wzrokowe, dźwiękowe,
  z niską samooceną,
• słabo czytających i piszących.

Zapewniamy wykwalifikowaną i doświadczoną kadrę, profesjonalnie wyposażoną salę i odpowiednią jakość sprzętów.

Jak rozpoznać zaburzenia integracji sensorycznej u dzieci?
Istnieją pewne objawy nieprawidłowości w funkcjonowaniu dziecka, na które rodzice (opiekunowie) dziecka czy nauczyciele powinni zwrócić uwagę. Pojedynczy objaw nie jest wskazaniem do diagnozy SI. Jednak już kilka, a tym bardziej kilkanaście z nich jest powodem do przeprowadzenia pełnej diagnozy procesów integracji sensorycznej dziecka, które ma:

• opóźnienia i zaburzenia rozwoju mowy,
• obciążony wywiad okołoporodowy,
• trudności z czytaniem, pisaniem, liczeniem – trudności z rozpoznawaniem liter, cyfr, mylenie, odwracanie liter, pismo lustrzane, przekręcanie sylab, wyrazów, czytanie od końca wyrazów,
• nieprawidłowy chwyt kredki, długopisu, kłopoty z cięciem nożyczkami, rysowaniem po śladzie, kalkowaniem,
• trudności z utrzymaniem głowy (podczas dłuższego siedzenia) w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku,
• często kłopoty ze wskazaniem części ciała, myli stronę prawą i lewą,
• prawie zawsze jakiś siniak czy zadrapanie, gdyż potyka się i przewraca częściej niż rówieśnicy,
• wiele czynności samoobsługowych wykonuje z trudem, powoli, niezdarnie,
• ma kłopoty z: samodzielnym korzystaniem z WC czy kąpielą w łazience, ubieraniem się, zwłaszcza zapinaniem guzików, sznurowaniem butów,
• nadmierną ruchliwość – nie może usiedzieć czy ustać w jednym miejscu,
• utrudnioną orientację w otoczeniu – dziecko czuje się zagubione, potrzebuje sporo czasu by zapamiętać otoczenie
• zaburzenia napięcia mięśniowego – wzmożone lub obniżone np. szybka męczliwość podczas pisania,
• lęk przed upadkiem lub wysokością – wchodząc po schodach lub schodząc częściej niż inne dzieci trzyma się poręczy, niepewnie stawia nogi,
• obniżone zainteresowanie aktywnością ruchową, niechęć do karuzeli i huśtawek na placu zabaw, nie lubi podskakiwać, wykonywać fikołków niewspółmierną reakcję (np. krzyk, płacz) do siły bodźca na nagłe dotknięcie albo lekkie popchnięcie z tyłu,
• problemy z siadaniem na krześle lub poprawiając na nim swoją pozycję zdarza się, że spada, ma niezgrabne ruchy – zbyt zamaszyste, dziwaczne albo często chodzi na palcach,
• problemy z rzucaniem i łapaniem piłki,
• skłonności do szybkiego męczenia się, sprawia wrażenie słabego dziecka,
• problemy z uczeniem się nowych aktywności ruchowych (pływanie, jazda na rowerze), podczas gimnastyki lub rytmiki kłopoty z dotrzymaniem kroku rówieśnikom – wielu ćwiczeń nie jest w stanie wykonać,
• słabe wyczucie odległości np. często staje zbyt blisko innych ludzi czy przedmiotów; Nieumyślnie wchodzi lub wpada na meble, ściany czy inne osoby Dziecku często przytrafiają się nieumyślne sytuacje np. rozlewanie soku, zrzucanie książek z ławki, rozsypywanie cukru.
• zaburzoną orientację – podczas gier zespołowych zdarza się, że biegnie w innym kierunku niż jego drużyna, w inną stronę niż piłka, którą ma złapać,
• problemy z koncentracją uwagi – trudności w skupieniu uwagi nad zadaniem, z wysłuchaniem polecenia. Trudności z współpracą z dorosłym lub współdziałania z innymi dziećmi,
• problemy emocjonalne – często się obraża, jest uparte, reaguje agresywnie albo w kontaktach z innymi ludźmi dziecko zamyka się w sobie, jest nieśmiałe i wycofywane z kontaktu,
• niską samoocenę i nie wierzy we własne siły i możliwości,
• nadwrażliwość na bodźce zmysłowe np. gwałtownie reaguje i długo narzeka nawet na drobne urazy, często mruży oczy; zatyka uszy z powodu hałasu czy określonego dźwięku; dziecko zwraca szczególną uwagę na zapachy, które wywołują jego niepokój a czasem zdecydowaną dezaprobatę; unikanie zabaw plasteliną, malowania palcami, unikanie dotykania niektórych faktur i substancji np. kleju, piasku. trudności z tolerancją na czesanie, mycie głowy, podczas mycia zębów miewa odruch wymiotny.
• podwrażliwość na bodźce zmysłowe np. dziecko lubi kręcić się intensywnie i bardzo długo na karuzeli; może celowo uderzać się przedmiotami lub wpadać na ścianę, pocierać dłonie czy inne części ciała rzeczami o chropowatej fakturze, może uparcie obwąchiwać wybrane przedmioty, poszukiwać takich wrażeń jak np. wpatrywanie się w światło lampy sufitowej czy latarki; dziecko lubi smakować nietypowe czy niejadalne rzeczy takie jak np. pasta do butów; może też ignorować ból np. w takich sytuacjach jak dotykanie gorących przedmiotów.

Diagnoza SI polega na kompleksowych badaniach dziecka wykonanych przez wykwalifikowanego terapeutę SI. Proces diagnostyczny odbywa się na 2-3 spotkaniach w zależności od współpracy z dzieckiem oraz poziomu jego koncentracji i samopoczucia. Diagnoza procesów integracji sensorycznej składa się z kilku części:

1. Wywiad z rodzicami – terapeuta SI zadaje pytania dotyczące przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka, przebytych chorób i innych problemów zdrowotnych. Warto aby rodzice przynieśli ze sobą informacje od innych specjalistów zajmujących się dzieckiem np. neurologa, logopedy, psychologa.
2. Kwestionariusze – rodzice zostają poproszeni o wypełnienie szczegółowych kwestionariuszy, które stanowią dopełnienie procesu diagnostycznego.
3. Próby kliniczne – dziecko, na prośbę terapeuty wykonuje kilka zadań, które mają na celu wykluczenie lub potwierdzenie występowania u dziecka przetrwałych odruchów, a także sprawdzenie jak wygląda jego napięcie mięśniowe, równowaga, koordynacja, a także praca oczu.
4. Testy – wykonuje się je u dziecka od 4 roku życia. Badają one jego koordynację i płynność ruchową ciała, planowanie motoryczne, czucie ciała (umiejętność zlokalizowania bodźca dotykowego),  równowagę oraz pracę rąk. Natomiast w przypadku dzieci poniżej 4 roku życia i tych, wobec których nie można zastosować testów np. z ASD, głębokim upośledzeniem umysłowym lub nie współpracujących z innych powodów, przeprowadza się badanie przy pomocy prób z obserwacji klinicznej i obserwacji spontanicznej aktywności dziecka na sali terapeutycznej.
5. Podsumowanie diagnozy – jest to rozmowa z rodzicami na temat wyników diagnozy i wniosków z nich płynących. Poszczególne wyniki są objaśniane i omawiane. Rodzice otrzymują pisemną diagnozę, która zawiera dane z wywiadu, dane z kwestionariuszy, wyniki prób klinicznych, wyniki testów oraz zalecenia do pracy w domu.

NA CZYM POLEGA TERAPIA SI?
Terapia SI może być prowadzona tylko po wcześniejszych kompleksowych badaniach dziecka. wykonanych przez wykwalifikowanego terapeutę SI.

Celem terapii SI jest poprawa połączeń synaptycznych centralnego układu nerwowego dziecka czyli poprawa jakości przesyłania i organizacji informacji odbieranych przez różne jego zmysły: (przedsionkowy – odpowiada za równowagę i rejestrację ruchu ciała, propriocepcji – czucia własnego ciała, dotyku, wzroku, słuchu, węchu, smaku).

Głównym zadaniem terapii SI jest dostarczenie dziecku, podczas jego aktywności ruchowej, kontrolowanej przez terapeutę ilości bodźców sensorycznych, wywołujących w konsekwencji poprawę integracji bodźców docierających do dziecka z otoczenia, jak i jego ciała.

Terapia SI polega  na aktywności i ćwiczeniach ruchowych stymulujących powyższe układy zmysłów. Do terapii wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt taki jak: podwieszane platformy, hamaki, deskorolki, równoważnie, a także materiały różnej faktury do stymulacji dotykowej, materiały do stymulacji wzrokowej, węchowej, smakowej itp. Terapeuta SI bazując na swoim doświadczeniu i wiedzy, dostosowuje trudność zadań i ćwiczeń do poziomu możliwości dziecka oraz jego samopoczucia. Inaczej ujmując, ćwiczenia nie mogą być ani zbyt łatwe, ani zbyt trudne dla dziecka.

Terapia SI poprawia funkcjonowanie centralnego układu nerwowego dziecka i wpływa na zmianę jego zachowania w sferze motorycznej (kształtuje prawidłowe napięcie mięśniowe i koordynację ruchową), emocjonalnej oraz poprawia umiejętności językowe i poznawcze, a przede wszystkim wpływa na lepszą efektywność uczenia się przez dziecko.

Terapia SI trwa najczęściej od 6 do 24 miesięcy, a sesje odbywają się 1-3 razy w tygodniu. Czas trwania terapii i intensywność sesji zależy od stopnia nasilenia zaburzeń procesów integracji sensorycznej oraz tempa postępów dziecka Jeśli występują zaburzenia w odbiorze i integrowaniu bodźców (wrażeń) zmysłowych, to będą pojawiać się dysfunkcje w rozwoju poznawczym, motorycznym, a także zachowaniu dziecka. Innymi słowy dziecko będzie miało problemy np. z prawidłowym opanowaniem w/w czynności. ​

Nasza placówka specjalizuje się w diagnostyce i leczeniu zawrotów głowy. Dzięki nowoczesnemu, wysokospecjalistycznemu wyposażeniu i wykwalifikowanej kadrze możemy trafnie diagnozować i leczyć naszych pacjentów.

Do diagnostyki zawrotów głowy oferujemy badania: VNG, vHIT, cVemp, oVemp i SHIFT OAE. Badania te są pomocne w diagnozowaniu choroby Meniera, łagodnych położeniowych zawrotów głowy, zapalenia nerwu błędnikowego, diagnozowania uszkodzeń narządu otolitowego łagiewki i woreczka, uszkodzeń błędników, przetoki kanału półkolistego górnego, ośrodkowych zaburzeń wpływających na zaburzenia równowagi.

Badanie VNG (videonystamografia)

Polega ono na nagrywaniu przez kamery umieszczone w goglach ruchów gałek ocznych  podczas stymulacji bodźcami:

1. wzrokowymi (śledzenie poruszającego się obrazu),
2. bodźcami cieplnymi (ciepłą / zimną wodą lub powietrzem podawanymi do ucha pacjenta),
3. ruchowymi (wykonuje się określone ruchy głową i ułożenia pacjenta na kozetce).

Badanie wraz z opisem trwa około godziny. Pozwala ono zdiagnozować otolaryngologiczne przyczyny zawrotów głowy i zaburzeń równowagi takie jak: uszkodzenia błędników lub łagodne położeniowe zawroty głowy, może także wskazywać na wyższe (neurologiczne) przyczyny zaburzeń.

Nasza placówka specjalizuje się w diagnozie położeniowych zawrotów głowy czyli krótkotrwałych zawrotów pojawiających się po zmianie pozycji np. położeniu do łóżka, przekręcaniu z boku na bok, wstawaniu, podnoszeniu głowy do góry czy schylaniu. Jeśli zostaną zdiagnozowane położeniowe zawroty głowy  pacjentowi rekomenduje się wykonanie manewru repozycyjnego w celu przesunięcia przemieszczonych otolitów i usunięcia zawrotów.

Badanie VHIT – (video head impuls test)

Polega na nagrywaniu ruchów gałek ocznych w odpowiedzi na niewielkie ruchy głową w różnych płaszczyznach. Jest jedynym obecnie dostępnym testem, który ocenia funkcjonowanie wszystkich sześciu kanałów półkolistych w odpowiedzi na stymulację fizjologiczną. Test vHIT jest niezbędny do oceny zaburzeń w obszarze peryferyjnej części narządu przedsionkowego i określenia, w której części nerwu występuje nieprawidłowość oraz czy występuje ona w obszarze kanałów półkolistych.

Badanie vhit jest nieocenioną pomocą w diagnozowaniu ostrych zawrotów głowy, pomaga odróżnić zawroty pochodzenia obwodowego od ośrodkowego i nie nasila ostrych dolegliwości pacjenta.

Jest badaniem nieinwazyjnym, można wykonywać je również dzieciom, trwa około 15 minut.

Badanie cVEMP i oVEMP – Badanie miogennych przedsionkowych potencjałów wywołanych.

Badania te polegają na rejestracji odpowiedzi z mięśnia mostkowo obojczykowo sutkowego (cvemp) i mięśni oka (ovemp) w odpowiedzi na dźwięk. Jest badaniem niebolesnym w zależności od pacjenta trwającym od 30 min do 1 godzin.

Badania te są pomocne w diagnozowaniu uszkodzenia nerwu błędnikowego (gałęzi dolnej i górnej) spowodowanych zmianami zapalnymi bądź degeneracyjnymi, jest to bardzo częsta przyczyna ostrych zawrotów głowy i występujących później zaburzeń równowagi.

Badanie to służy również do oceny narządu otolitowego woreczka i łagiewki. Pacjenci z uszkodzonym narządem otolitowym odczuwają bujanie ciała, zapadanie się lub niestabilność.

Badanie SHIFT OAE – badanie przesunięcia w fazie odpowiedzi z otoemisji pozwalające na wiarygodną i nieinwazyjną ocenę występowania wodniaka śródchłonki endolimfatycznej (np. przy chorobie Meniera).

Badanie to powinno wykonywać się u pacjentów z podejrzeniem choroby Meniera w jej wczesnym stadium (kiedy nie występuje jeszcze znaczne uszkodzenie słuchu). Jednoznaczne wyniki uzyskuje się badając pacjenta podczas fazy ostrej – czyli podczas nasilenia szumów usznych lub  występowaniu pełności w uchu i zawrotów. . Dzięki temu krótkiemu i nieinwazyjnemu badaniu jesteśmy w stanie stwierdzić czy i w którym uchu występuje wodniak charakterystyczny dla choroby Meniera.

Rehabilitacja w zawrotach głowy

W zależności od postawionej diagnozy oferujemy rehabilitację w zawrotach głowy, która ma poprawić funkcjonowanie pacjenta, usprawnić proces kompensacji i habituacji.

Zajmujemy się fizjoterapią w zakresie schorzeń otolaryngologicznych, audiologiczno-foniatrycznych m.in. choroby krtani, porażenie nerwu trójdzielnego,  nerwobóle, zapalenie ucha środkowego, zapalenia zatok.

Świadczenia te wykonywane są odpłatnie z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu, m.in.: inhalator nadciśnieniowy AMSA, inhalator ultradźwiękowy, jonoforezy, vocastim.

Centrum prowadzi diagnostykę i rehabilitację zaburzeń centralnego przetwarzania słuchowego. Wielospecjalistyczna diagnostyka obejmuje konsultacje: audiologiczną, psychologiczną, logopedyczną – terapeuty SPPS-S. Proponowaną metodą terapii jest trening SPPS-S, czyli Stymulacja Polimodalnej Percepcji Sensorycznej metodą Skarżyńskiego.

SPPS-S jest innowacyjną metodą pozwalającą na prowadzenie indywidualnie dopasowanej terapii
w wielu płaszczyznach jednocześnie, pozwalając tym samym na stymulowanie i angażowanie zmysłu słuchu, wzroku i dotyku. Co więcej, metoda pobudza ich wzajemną koordynację, dzięki czemu terapia pozwala małemu pacjentowi lepiej zintegrować odbierane bodźce.

Trening ten skierowany jest również do pacjentów, u których stwierdzono zaburzenia w funkcjonowaniu, będące wynikiem trudności w przetwarzaniu słuchowym.

Należą do nich min:

• problemy z rozumieniem mowy;
• trudności w czytaniu i pisaniu;
• zaburzenia artykulacji;
• niepłynność mowy;
• zaburzenia głosu;
• opóźniony rozwój mowy;
• zaburzenia koncentracji uwagi słuchowej;
• trudności w nauce języków obcych;
• i inne.

Innowacyjnym elementem metody jest połączenie stymulacji słuchowej  z treningiem psychologicznym. Zintegrowanie terapii psychologicznej z treningiem funkcji słuchowych daje o wiele większe możliwości efektywnego oddziaływania na osoby borykające się z trudnościami z przetwarzaniem słuchowym.

Zaprojektowane w SPPS-S rozwiązania służą prowadzeniu terapii na wielu różnych płaszczyznach jednocześnie. Zaangażowane są różne ludzkie zmysły (słuch, wzrok, dotyk) oraz ich integracja i koordynacja. Innowacyjność zastosowanych rozwiązań stworzyła możliwość stymulowania wielu różnych funkcji jednocześnie.

Dziecko często może dobrze słyszeć, ale niewłaściwie odbierać to emocjonalnie. Podczas terapii pacjent uczy się właściwie odbierać i rozumieć emocje, kontrolować swoje myśli, a także uczy się kontroli własnych zachowań w różnych sytuacjach społecznych wywołujących emocje. 

Terapia ręki to pojęcie, które jest coraz powszechniej używane w kontekście wspierania dziecka w rozwoju. Mimo powszechnego przekonania o tym, że jest to bardzo ważna sfera, rzadko wspieranie odbywa się w sposób kompleksowy. Obserwacje wszelkich nieprawidłowości we wczesnym etapie rozwoju dziecka stwarzają możliwość zapobiegania głębszym zaburzeniom i utrwalaniu złych nawyków dziecka.

Terapia ręki pozwala na wczesne wykrywanie zaburzeń małej motoryki oraz na odpowiednie zareagowanie poprzez poprawnie dobrane ćwiczenia i stymulację.

Plan terapii wdrażany na zajęciach z terapii ręki został ułożony w myśl zasady stopniowania trudności oraz płynnego przechodzenia od ćwiczeń ruchów dużych do ćwiczeń ruchów precyzyjnych.

10 spotkań terapeutycznych zostanie podzielona na trzy bloki ćwiczeń:
1. blok ćwiczeń rozmachowych
2. blok ćwiczeń manualnych
3. blok ćwiczeń precyzyjnych

Na każdym spotkaniu będzie powielany schemat przebiegu zajęć według poniższego wzoru:1. powitanie.
2. stymulacja prioproceptywna.
3. masaż dłoni.
4. ćwiczenia odpowiednie dla realizowanego bloku.
5. pożegnanie.

Belgijski model terapii psychomotorycznej został opracowany przez kinezyterapeutki Marcele Procus we współpracy z Michelle Block w Brukseli w latach 60-tych XX w.

Założenia metody rozwijane wspólnie były zgodne z najnowszą wiedzą neurofizjologiczną a nawet ją wyprzedzały. Autorki metody konsultowały je z neuropediatrą dr Zofią Kułakowską , zarówno na etapie tworzenia metody jak i później poprzez wspólne prowadzenie pacjentów.

Terapia psychomotoryczna jest systemem usprawniania dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnym szkolnym (od 3 do 10/11 lat), które wykazują łagodne objawy neuropsychologiczne określane jako minimalna dysfunkcja mózgu (ang. minimal brain disfunction – MBD) lub jako dysharmonia rozwojowa (Developmental Coordination Disorder – DCD). Objawy te obejmujące głównie funkcję ruchową, mowę, somatognozję i emocje, są w stałej współzależności z czynnościami poznawczymi przy-swajanymi w przedszkolu i w szkole.

[Z. Kułakowska]

Objawy te, bardzo często bez żadnej określonej choroby, powodują u dzieci olbrzymie trudności z przystosowaniem się do życia w rodzinie, w szkole i w społeczeństwie.

[M. Borkowska]

Jest to system działań oparty na funkcjonalnym, uświadomionym ruchu, który stymuluje rozwój sieci neuronalnych ośrodkowego układu nerwowego, odpowiadających za mózgowe procesy integracyjne. Polega na organizowaniu wszechstronnej, bardzo systematycznej, i uporządkowanej aktywności ruchowej, dostosowanej do etapów rozwoju dzieci w grupach 3- 5 oraz 6-10/11- latków. Aktywności stanowiącej źródło ogromnego bogactwa i różnorodności doznań płynących ze wszystkich zmysłów, a więc czuciowych, dotykowych, równowagi, wzrokowych, słuchowych, powonienia, smaku, .. wzajemnie ze sobą zintegrowanych i powiązanych z czynnikami emocjonalno-psychologicznymi i poznawczymi tak, aby służyły wykształceniu wyższych funkcji, takich jak: dobrze rozwinięta mowa i komunikacja, czytanie, pisanie, myślenie logiczne i matematyczne, wyobraźnia twórcza, umiejętności nawiązywania prawidłowych relacji .

[B. Zychowicz]

Charakterystyka objawów (Dla kogo terapia):

Najczęstsze objawy dysharmonii rozwojowej to:

• Słaba koordynacja ruchowa, dyspraksja ( m.in.: niezręczność, tzw. ” potykanie się o własne nogi”, duża męczliwość, słaba koordynacja ruchowa lub jej brak – trudności z chodzeniem po schodach, nauką jazdy na rowerze, itp., łatwość tracenia równowagi, występowanie współruchów.
• Opóźniona mowa, zaburzona komunikacja – trudności w porozumiewaniu się.
• Zaburzenia wrażliwości czuciowo-dotykowej i centralnego przetwarzania słuchowego – może to być nadwrażliwość ( unikanie) lub podwrażliwość ( potrzeba wzmocnionych bodźców).
• Opóźniona somatognozja i/lub schemat ciała  (np. nieprawidłowe nazywanie części ciała i nieprawidłowy rysunek postaci człowieka).
• Opóźniona lub zaburzona orientacja przestrzenna i w czasie oraz wynikający z tego brak orientacji w przestrzeni i w czasie ( np.: mylenie pojęć: nad – pod, za – przed, do – z, mylenie określeń: dziś – jutro – wczoraj, teraz – potem, co drugi.- co trzeci..itd..
• Zaburzenia lateralizacji ( tj. brak dominacji jednej z półkul mózgowych, lewej lub prawej, wskutek tego zbyt długo utrzymująca się oburęczność, brak przewagi w używaniu lewych lub prawych części ciała, brak znajomości stron “lewa – prawa”.
• Brak zaufania do siebie i trudności w nawiązywaniu prawidłowych relacji z otoczeniem ( za które odpowiedzialne są po części zaburzenia somatognozji).
• Trudności w uczeniu się przed- i szkolnym (np. mylenie kolorów i kształtów, trudności i niechęć do rysowania, trudności w opanowywaniu umiejętności liczenia, czytania, pisania „ryzyko dysleksji”.
• Zaburzenia zachowania o charakterze nadpobudliwości ruchowej lub emocjonalnej, trudności z koncentracją uwagi, połączone często z niską samooceną dziecka („dzieci trudne”, nadaktywne, impulsywne, agresywne, lub lękliwe i zbyt bierne, płaczliwe, nadwrażliwe, depresyjne itp.).

Dzieci z wczesnymi symptomami CAPD czyli mające trudności z:

• rozumieniem złożonych poleceń,
• rozumieniem mowy w hałasie i/lub w pomieszczeniu,
• o dużym pogłosie (np. w sali przedszkolnej, klasie),
• skoncentrowaniem się na tym, co mówi nauczyciel,
• wypełnianiem poleceń słownych,
• identyfikacją i rozróżnianiem fonemów,
• mają trudności w nauce czytania i pisania, zajęciach „stolikowych” w przedszkolu, integracją wzrokowo- słuchową,
• krótko potrafią utrzymać uwagę słuchową, łatwo się rozpraszają,
• są nieobecne, „wyłączają się na lekcji”,
• nie są zorganizowane, nie potrafią planować swoich zadań,
• opóźniony rozwój mowy,
• ograniczone rozumienie mowy, gdy nie jest kierowana bezpośrednio wprost do odbiorcy,
• częste nieprawidłowe zrozumienie pytań i poleceń, szczególnie, gdy są długie i skomplikowane,
• zaburzona intonacja (mowa monotonna, cicha, albo odwrotnie bardzo szybka i zbyt głośna),
• nadwrażliwość na dźwięki,
• zmęczenie po przebywaniu w głośnym środowisku,
• częste bóle głowy,
• zaburzona koncentracja, krótka zdolność utrzymywania uwagi,
• nadmierne zwracanie uwagi na bodźce słuchowe, które nie są istotne,
• osłabiona pamięć słuchowa (na przykład trudności z zapamiętaniem i/lub powtórzeniem usłyszanej informacji), trudności z uczeniem się na pamięć i zapamiętywaniem sekwencji dźwięków (np. nazw tygodnia, nazw miesięcy, tabliczki mnożenia),
•  błędy ortograficzne typu słuchowego,
•  trudności w nauce języków obcych,
• nadmierna potrzeba hałasowania,

Organizacja terapii:

• odbywa się w grupach do 5 osób,
• dla dzieci w wieku 3 – 5 lat oraz 5 – 10/11 lat ,
• 2 razy tygodniowo przez okres 3 – 6 miesięcy,
• w sali dostosowanej do ćwiczeń gimnastycznych,
• prowadzona jest jednocześnie przez dwóch terapeutów ( logopedę i fizjoterapeutę ), którzy ukończyli kurs na terapeutę psychomotoryki,
• na zalecenie lekarza, ( neurologa dziecięcego ale także innych specjalności, lek rehabilitacji med., psychiatry, pediatry,..) po badaniu i rozpoznaniu zaburzeń neurorozwojowych,
• kontrola postępów dziecka odbywa się po zakończeniu zaleconej serii zajęć, przez tego samego lekarza, który skierował dziecko na terapię.

Powyższy tekst autorstwa mgr Bożeny Zychowicz pochodzi głównie ze strony www. warszawskiej Fundacji Rozwoju Psychomotoryki.